شوهر قاپون

وسط مراسم اعتکاف، حاج آقا بالای منبر در جهت ادخال سرور فی قلوب المومنین می فرمایند: شوهرقاپونه این روزا! که یعنی دختران ما در به در شوهر و مرده همسرند. بعد هم که با اعتراض برخی مواجه می شود حق به جانب می گوید که قصدم مزاح بود و خواهرها ناراحت نشوند. اما ریشه این شوخی نه چندان درست و ای بسا زشت حاج آقا چیست؟

به نظرم مسئله برمی گردد به شرایط امروزی و اینکه زن ها واقعا فکر می کنند بدون همسر می میرند و اگر شوهر نکنند چه ها که نمی شود! قبول که ازدواج خوب است و تجرد بد و اصلا کیست که منکر این اصل باشد اما نکته در تفکری است که شوهر کردن به هر قیمتی را توجیه می کند! این هر قیمتی همان تحقیر روحی، روانی و جسمی است که زنان بر خود روا می دارند برای به دست آوردن همسر. جسمی اش که همان بلاهایی است که بر سر ظاهر و چهره خود می آورند، روحی و روانی اش هم همان دل دادن هر روزه به هر مردی است به امید اینکه بالاخره یک کدامشان دختره را «بگیرد»! بله «بگیرد»!

همین تصور و تفکر باعث می شود تا آقایان محترم مطمئن باشند روی هر دختری که دست بگذارند جواب مثبتشان قطعی است، چرا؟ چون دخترها مرده شوهرند و شوهر قاپون است!

دوستی می گفت سه برادر دارم که هیچ دختری باهاشان ازدواج نمی کند، بعد از کلی دلسوزی برای برادرهای این دوست و تف و لعنت کردن دخترها کاشف به عمل آمد آقایان دست روی دخترهایی می گذارند که از هیچ نظر بهشان نمی خورد و به شدت از نظر فرهنگی و اجتماعی با یکدیگر متفاوتند منتها برادران محترم خانم فقط و فقط در پی زنان ویژه اند! چرا؟ چون به گمانشان زنان به شدت دست یافتنی شده اند! این مسئله به کی برمی گردد واقعا؟

زنان سرزمین من که دراز باد عمر بابرکت و عمیق باد اندیشه اش همواره گفته است که دختران باید به تقویت خود و جایگاهشان بیندیشند! کاملا هم درست است، تا وقتی زنان خود را باور نکنند همواره جوری رفتار می کنند که در دسترس اند و قابل وصول، آنوقت است که به جای قانون همیشگی طبیعت که مرد را در پی زن روانه می کرد زن را دربه در مردان می بینیم و شوهرقاپون به شوخی مجلس بسیاری تبدیل می شود.